Romein van Lombardije (2023)

Webportaal van de gemeente Bergamo – Vlakte van BergamoRoman Lombard (en scatolòcc)

THUISSTAD Romano van Lombardije ARTIKELEN Romein van Lombardije ROUTEBESCHRIJVINGEN Romein van Lombardije EVENEMENTEN Romein van Lombardije WINKELS Romano di Lombardia EET Romein van Lombardije SLAAP Romein van Lombardije LOKALE Romano di Lombardia DIENSTEN Romein van Lombardije BEDRIJVEN Romano di Lombardia GEVAL Romano van Lombardije SCHOLEN Romein van Lombardije VERENIGINGEN Romein van Lombardije KUNSTENAARS Romano van Lombardije Romeinse WEB CAM van Lombardije VIDEO Romein van Lombardije

WEKELIJKSE MARKT

Het is noodzakelijk om onmiddellijk de lange traditie te verdrijven die de naam van ons dorp identificeert als een afleiding van een bijvoeglijk naamwoord romanus of Rome. In de vroege Middeleeuwen werd het vermeld als RUMAN met een duidelijke afleiding van de Indo-Europese wortel RU waarvan onze beek en beek zijn afgeleid. Romano heeft dus de betekenis van een dorp gebouwd in een gebied vol stromend water.

Het dialect is erg zacht, verstoken van ambities of in ieder geval van de fonetische hardheid die we overal in de valleien aantreffen. Dit komt door de aanwezigheid gedurende lange perioden van substantiële garnizoenen - hier meer dan elders - van meer beschaafde (minder barbaarse) bevolkingsgroepen: eerst Romeinse en daarna Griekse (Byzantijnse). Het Romeinse dialect, zij het met de onvermijdelijke kleine verschillen, lijkt veel meer op dat van de stad Bergamo dan op dat van een naburige stad als Martinengo.

Het verhaal van het ontstaan ​​van ons dorp is zonder twijfel eigenaardig: de stichting draagt ​​zelfs een officiële datum: het jaar 1171. Op die datum bestond Romano al op een andere plaats niet ver weg, in de richting van Covo, een gebied dat juridisch wordt betwist tussen de bisschoppen-graven van Cremona en Bergamo: drie poorten van het dorp met respectievelijke districten behoorden tot Cremona, slechts één tot Bergamo. In het bovengenoemde jaar kwamen de vertegenwoordigers van de gemeente Bergamo en die van Romano bijeen om overeenstemming te bereiken over de bouw van het nieuwe dorp op het volledig grondgebied van Bergamo.

De vorm van het nieuwe dorp is dan ook voorbeeldig: als voor die periode de dorpen werden gebouwd met een bijna cirkelvormige verwijde vorm – Martinengo, Cologno en Urgnano zijn de belangrijkste voorbeelden in het gebied – had Romano een meer langgerekte vorm, een schild van een veel meer verminderd; daarom moesten de gebouwen voor dezelfde bevolking bijna met ergernis tegen elkaar leunen, de straten teruggebracht tot de minimale breedte, waarbij de voorkeur werd gegeven aan de kleine binnenplaatsen om de mogelijkheid om boomgaarden of tuinen te cultiveren te vermijden.

De stadspoorten waren er maar drie of niet meer dan vier; de muren (meer dan vijf meter hoog) werden versterkt door talrijke torens die uit de omtrek staken.

Romeins dus als een vrij dorp, met belangrijke privileges die door alle heersers van de 13e tot de 18e eeuw werden bevestigd; privileges die het mogelijk hebben gemaakt om de politieke, economische en sociale resultaten te bereiken die op de volgende pagina's beter zullen worden benadrukt.

In de eerste eeuwen zijn de heerschappijen talrijk en verward: van de tijd van de Communes tot die van de Heren, met de snelle opeenvolging en overlapping van de heersende families. We noemen de belangrijkste: de Sommi-familie uit Cremona, de Colleoni-familie uit Bergamo en de belangrijkste van de Soardo's, waarvan een tak constant in ons dorp bleef, ook al hadden ze geen politieke macht meer.

In het jaar 1335 begon de verlichte overheersing van de Visconti; in de volgende eeuw beleendden ze de leider Giacomo Covo van het gebied.

In 1428, na de vrede van Ferrara, viel het gebied onder de jurisdictie van de Republiek Venetië, die - afgezien van korte onderbrekingen - de macht behield tot de laatste jaren van de 18e eeuw, toen eerst de Cisalpijnse Republiek en daarna de Oostenrijks -Hongaarse heerschappij.

Ook mogen we de periode van feodale overheersing van de grote Bergamo-leider Bartolomeo Colleoni van 1448 tot aan zijn dood in 1475 niet vergeten; periode waarin Romano veel voordelen behaalde, vooral op economisch vlak en in openbare en particuliere gebouwen.

Romano, grensdorp tot de laatste jaren van de achttiende eeuw (Franse revolutie); de grens was op zeer korte afstand: Calcio, Covo, Isso waren al in een vreemd land.

Het werd daarom versterkt, met de verplichting van de inwoners om persoonlijk bij te dragen aan de verdediging van de grens, maar met het recht van franchise, d.w.z. substantiële vrijstelling van belastingen.

Van het recht op franchise naar handel als fundamentele hulpbron, de stap is kort; de commerciële functie bepaalde dezelfde interne stedenbouwkundige opzet. Er ontstonden families van handelaars met een enorm prestige: vooral de Agazi - zij woonden in het huidige parochiehuis en in de twee aangrenzende binnenplaatsen - hadden pakhuizen in Venetië en Constantinopel.

De openbare markt vond drie dagen per week plaats: maandag, woensdag en vrijdag. De goederen stroomden in overvloed uit de landen van de staat Milaan, door middel van nachtelijke smokkel die door de autoriteiten van de twee staten voor wederzijds gemak werd getolereerd; langs de paden stonden lange rijen muilezels en paarden met zadeltassen vol goederen.

Alle soorten tarwe en voer, corduroys in stukken, steenaluin, wijn, olie, goederen die vervolgens verder gingen naar de pleinen van Bergamo, Brescia en Venetië. De markt vond plaats in de centrale straten, met arcades zodat de goederen in alle weersomstandigheden binnen konden blijven.

Naast handel ontstonden ook ambachtswinkels van grote faam, ook verbonden met de markt: wevers en kleermakers, molenaars, leerlooiers, wapensmeden, kopersmeden, pottenbakkers, timmerlieden, smeden. En met hen professionals die in veel gevallen tot ver buiten de dorpsgrenzen bekendheid en eer verwierven: notarissen, advocaten, landmeters, architecten, apothekers, artsen en chirurgen. Pas in het midden van de negentiende eeuw kwamen de industriëlen en domineerden een eeuw lang de economie van het dorp, tot aan de drempel van onze tijd.

Veel persoonlijkheden hebben Romano in de afgelopen eeuwen geëerd; we noemen alleen de belangrijkste, althans nationaal bekend: in de 16e eeuw Andrea Cato, grammaticus, retoricus en causidic, Gio Battista Cucchi, meester in medicijnen in Padua en Milaan, en Girolamo da Romano, bekend als Romanino, een uitstekende schilder geboren en getogen in Brescia uit Romeinse ouders. In de eeuw XVIII Gio Battista Caniana, grote inlegger en architect. In de 19e eeuw beschouwden Antonio Tadini, vooraanstaand wetenschapper op het gebied van geologische hydraulica, Giacomo Rubini, kamer- en kapelzanger aan het hof van de koning van Beieren, en ten slotte Giovan Battista Rubini van grote internationale faam, de hoogste tenor van genade van de eerste midden eeuw.

Monumenten en bezienswaardigheden

Religieuze architectuur

Basiliek van San Defendente

Gebouwd aan het begin van de 16e eeuw, heeft het een structuur met een enkel schip met daarboven een tongewelf en een zeer abnormaal uiterlijk. Dit is te wijten aan het feit dat de kerk praktisch is ingevoegd tussen de parochiekerk, die toegankelijk is via de sacristie, en de kerk van Santa Maria di Lourdes, die communiceert via de voormalige kerk van San Luigi (ook welkerk voor mannengemeenten), om van buitenaf alleen de oostelijke gevel (waar het koor zich bevindt) en de westelijke gevel zichtbaar te maken.

Binnen vallen de schilderijen van Enea Salmeggia op (laHeilige Drievuldigheid), door Andrea Pozzo (Jezus' geschil), door Pietro Ricchi (San DefensieeSant'Alessandro) en door Pietro Mango (Martelaarschap van San Defendente). Ook het stucwerk en de decoraties van Filippo Comerio zijn van grote invloed.

Plattelandskerk van San Giuseppe

Het oudste religieuze gebouw in het hele Romano-gebied is echter de kleine landelijke kerk van San Giuseppe. Ooit gewijd aan Sant'Eusebio, is het al gedocumenteerd in het eerste deel van de 12e eeuw, waarvan de romaanse vormen representatief zijn. Na een periode van totale verlatenheid werd het in de tweede helft van de 20e eeuw gerestaureerd.

Kerk van de Heilige Maagd van Lourdes

Grenzend aan de andere twee, communiceert het rechtstreeks met de basiliek van San Defendente. Ook gezegdKerk van de Vrouwen Congregaties, dateert uit het begin van de 20e eeuw, ontworpen door de architect Elia Fornoni in de Lombard-gotische stijl. Het heeft een driebeukige structuur met een veelhoekige pastorie, evenals een groot aantal werken, waaronder die van Giovan Battista Galizzi en Andrea Fanti.

Provost-kerk van Santa Maria Assunta en San Giacomo Maggiore

Gelegen aan de oostkant van het plein, werd het in 1762 gebouwd door Giovan Battista Caniana, een bekende Romeinse architect. Het werd echter in de daaropvolgende decennia voltooid en uitgebreid dankzij de bijdragen van architecten van het kaliber Giacomo Quarenghi, Francesco Caniana en Simone Elia.

Het bevat tal van werken: van sculpturen van Moneghini en Gelpi tot schilderijen van Coriolano Malagavazzo (deHeilige Drievuldigheid), Giovan Battista Moroni (zijn gevierdeLaatste Avondmaal), Jacopo Negretti bekend als Palma il Giovane (de Onbevlekte Ontvangenis), Mauro Picenardi (De aankondiging), Giambattista Tiepolo, Francesco Capella en Ponziano Loverini. Tussen 1797 en 1799 creëerden Andrea Manni en Gian Giacomo Manni naar een ontwerp van Quarenghi dehoog altaar, en in dezelfde kerk in 1808 debalustradevan het koor.

Gebruikt als parochiekerk, heeft het een enkel schip met negen altaren en twee sacristieën, van waaruit u toegang heeft tot de aangrenzende kerk van San Defendente. De klokken die tegenwoordig op de klokkentorens aanwezig zijn, zijn 12: 10 waarvan wordt gezongen in de Sib2 majeur-schaal. De acht grote klokken gegoten door Luigi en Giorgio Ottolina di Seregno 1950 en de 4 nieuwe klokken, respectievelijk in de noten van: E3, B3, C4 en D4 toegevoegd door de Allanconi Foundry van Bolzone (Ripalta Cremasca) in 2006. De grote klok in Bb2 majeur sluit de stukken en plechtige concerten af ​​voor 10 klokken in Bb2 majeur.

Heiligdom van de Madonna della Fontana

Er zijn talloze gebouwenminderjarigenopmerkelijk: het heiligdom Madonna della Fontana, gebouwd aan het begin van de 17e eeuw in de late renaissance en met een achthoekig plan. Zeer karakteristiek zijn de klokkentoren in barokstijl, evenals het stucwerk en de schilderingen, waaronder die van Enea Salmeggia.

Kerk van San Pietro ai Cappuccini

Kerk grenzend aan het voormalige vrouwenweeshuis, dat nu een oratorium is geworden, gebouwd in franciscaanse stijl, is verdeeld in vier traveeën die de houten dakbalken ondersteunen.

Andere kerken[bewerking|wikitest bewerken]

Ook het vermelden waard zijn twee andere kleine kerken, recentelijk gebouwd: de kerk van S. Lorenzo al Portico, de kerk van San Michele all'Albarotto en de kerk van San Rocco.

Civiele architecturen

Paleis van de rede

Het dateert uit de 13e eeuw en werd gebruikt voor tal van administratieve functies: het was de zetel van de arego, de arrondissementsrechtbank en de rechtbank, en heette ooit ookGemeenschapsgebouw. Gebouwd op twee verdiepingen in laatgotische stijl, zag het een opeenvolging van verschillende heerschappijen, die een teken van hun aanwezigheid achterlieten: onder deze valt de leeuw van San Marco nog steeds op. Binnen zijn er grote zalen met fresco's (sommige verloren gegaan in de tijd) en deKamer van de Capriatennog steeds in gebruik als raadszaal.

Onder het gebouw bevindt zich een portiek waar devis teller, van achthoekige structuur en waarschijnlijk van Romeinse oorsprong, gebruikt voor de verkoop van visproducten in de Middeleeuwen. Verderop vindt u de Portici della Misericordia, behorend bij het gelijknamige gebouw, gebouwd in de 15e eeuw in gotische stijl in opdracht van Bartolomeo Colleoni. Elk van de zestien arcades kwam overeen met een winkel, aan het einde waarvan we aankomenRivier plein, ooit Piazza dell'hospitale genoemd. Dit bouwwerk, gelegen achter Piazza Roma en het hierboven beschreven kerkencomplex, werd lange tijd gebruikt als ziekenhuis en heeft een prachtige 17e-eeuwse binnenplaats met bogen en zuilen.

Palazzo Rubini

Gebouwd in 1854 als de residentie van de beroemde Romeinse tenor Giovanni Battista Rubini, gebaseerd op een project van de architect Pagnoncelli, beschikt het over zeer respectabele werken binnen, waaronder standbeelden, stucwerk en schilderijen van grote waarde. De stijl is neoklassiek, met een prachtige tuin en een kleine binnenplaats met een portiek.

Het naar de tenor zelf vernoemde museum werd later in het gebouw gevestigd, evenals een filiaal van het Liceo Don Lorenzo Milani.

Militaire architecturen

Het fort

Het dateert uit het einde van de 12e eeuw en kan worden beschouwd als een van de meest historisch interessante gebouwen in het hele gebied. Daarin zie je verschillende architecturale overlappingen die dateren uit verschillende periodes, variërend van de 12e tot de 18e eeuw. In dit opzicht kan een voorbeeld komen van de drie torens, geplaatst op de omtrekshoekpunten van het rechthoekige gedeelte, aan de buitenkant begrensd door een diepe gracht die nu is opgedroogd. Een van de torens dateert uit de Visconti-periode, een andere uit het gemeentelijke tijdperk en de laatste uit het tijdperk van de heerschappij van Colleoni, waarin de leider de gevangenen opsloot.

De muren, meer dan vijf meter hoog, hebben een enkele ingang die toegankelijk is via een gemetselde brug, die de oorspronkelijke ophaalbrug kwam vervangen, aan de zijkant van de hoofdingang is de nu ommuurde poterne nog steeds merkbaar. De muren hebben kantelen in Ghibelline-stijl, vanwege de opeenvolging van domeinen, hebben delen van kantelen aanpassingen in Guelph-stijl. Binnen zijn er kleine wijken geplaveid met kinderkopjes (lagrote sniten deHof van de Venetiaanse Kanselarij) met talloze fresco's die de wapenschilden van de Serenissima uitbeelden.

Ander[bewerking|wikitest bewerken]

Geweldig plein

De Piazza Grande, nu Piazza Roma genoemd, is altijd beschouwd als de belangrijkste plaats in het sociale leven van het dorp. In de Middeleeuwen stonden er de meest prestigieuze gebouwen (waaronder het Palazzo del Capitano, gebouwd in de 16e eeuw door de familie Suardi waar je nog steeds de wapenkamer kunt bewonderen), waar de belangrijkste commerciële activiteiten plaatsvonden, openbare executies, evenals de belangrijkste religieuze functies, gezien de aanwezigheid van de belangrijkste kerken in Romano: de parochiekerk van Santa Maria Assunta en San Giacomo Maggiore, de kerk van San Defendente en die van Santa Maria di Lourdes (gebouwd in meer recente tijden), aangrenzende naar de een naar de ander.

THUISSTAD Romano van Lombardije ARTIKELEN Romein van Lombardije ROUTEBESCHRIJVINGEN Romein van Lombardije EVENEMENTEN Romein van Lombardije WINKELS Romano di Lombardia EET Romein van Lombardije SLAAP Romein van Lombardije LOKALE Romano di Lombardia DIENSTEN Romein van Lombardije BEDRIJVEN Romano di Lombardia GEVAL Romano van Lombardije SCHOLEN Romein van Lombardije VERENIGINGEN Romein van Lombardije KUNSTENAARS Romano van Lombardije Romeinse WEB CAM van Lombardije VIDEO Romein van Lombardije

ALGEMEEN nuttige nummers

Naburige gemeenten

• Bariano
• Keulen al Serio
• Cortenuova
• hol
• Zal Olivana doen met Sola
• Bakkerij San Giovanni
• Martinengo
• Morengo